Triggers

Getriggerd. Dat werd ik de afgelopen weken. Getriggerd door een situatie werd ik overmand door gevoelens van diepe rouw. Gevoelens waarvan ik kon voelen dat ze qua heftigheid niet in verhouding stonden met wat zich op dat moment in mijn buitenwereld afspeelde. Dat was namelijk een beetje vervelend maar voelde vooral als kloppend.

In tegenstelling tot mijn gevoelens. Die klopten niet bij die situatie. Maar ik voelde ze wel. Diep en pijnlijk.

Daar waar ik tot een paar jaar geleden keihard was weggerend (hard werken, weglachen, mezelf wijsmaken dat ik me niet zo moest aanstellen, de schuld bij een ander leggen of wat dan ook) kon ik nu bij mijn gevoelens blijven en zonder verwijten voelen en aangeven wat het met me deed om daarna opnieuw te gaan voelen.

Niet vechten, niet vluchten maar voelen…

Want wat in mij zorgde ervoor dat ik mij nu zo voelde? Wat speelde er nog onbewust op de achtergrond mee dat ik (alweer) in deze situatie verzeild was geraakt?

Gesteund door lieve vriendinnen die veld hielden kwam beetje voor beetje alles er uit. Vooral veel waarvan mijn mind al vond dat ik het wel verwerkt zou moeten hebben 😉

>Gevoelens van diepe rauwe eenzaamheid.
>Gevoelens van het als kind alleen moeten doen.
>Gevoelens van als kind alleen te zijn.
>Gevoelens van veel te vroeg afscheid moeten nemen van mijn moeder.
>Gevoelens van veel te vroeg afscheid moeten nemen van mijn vader.
Ik kan nog wel eventjes door gaan hihi.

Die pijnstukken, die ervaringen hadden natuurlijk gezorgd voor overtuigingen en onbewuste patronen. En bovendien een kindsdeel dat niet opgegroeid was en hard haar best deed om in de grote mensenwereld mee te doen.

Je kunt wel raden dat in situaties waar eenzaamheid werd getriggerd, die delen nou niet bepaald zorgden voor een optimale verbinding met mijzelf. Eentje waar hoofd, hart en buik op een lijn zitten en ik kon voelen wat voor mijzelf klopt. Maar ja, heb dat maar eens van jezelf door als je er middenin zit.

Door ownership te nemen over wat zich nu afspeelde in mijn buitenwereld kon ik, vanuit diepe ontspanning en ondersteund door de protocollen waarmee ik ook altijd met cliënten werk, naar binnen gaan en de werkelijke wortel ontdekken van dit alles. Een wortel waarvan ik, zo gaat dat, niet het flauwste vermoeden had dat hij er zat. Eenmaal ontdekt ging alle emotionele lading er moeiteloos van af, dankzij de protocollen die onder andere het celgeheugen transformeren.

Ik voel dat dit stuk mij heeft losgelaten. Ik voel me weer licht, vrij en blij. En kon in de bios, weliswaar als enige vrouw , ongegeneerd genieten van Top Gun 2 met mijn zoon.

De afgelopen jaren ben ik natuurlijk vaker door dit soort processen gegaan. Hoort een beetje bij mijn werk, zullen we maar zeggen . Maar waarom ik dit juist nu deel?

Gisteren was een vriendin van mij op bezoek. Haar leven is best pittig. Er gebeurt van alles om haar heen waar ze niet op zit te wachten. Ze voelt zich moe. Langzaam maar zeker realiseert ook zij zich dat alles in haar buitenwereld direct kan worden gelinkt aan haar binnenwereld. Aan onverwerkte pijn. Aan programmeringen. Energieen die niet de hare zijn. Wellicht wel doorgegeven van generatie op generatie. Die realisatie is een belangrijke eerste stap.
Maar nu weet ze niet waar te beginnen. Ze heeft er al zoveel over gepraat, maar er verandert niks.

Ik vertel haar dat we leven in een tijd waarin we met lichaamsgerichte therapie zoveel kunnen. Dat we ons lichaam tot op dna niveau oude pijn kunnen laten verwerken en het seintje ‘veilig’ kunnen geven. En dat ik dat haar en eigenlijk iedereen zo gun. Want ik durf wel te zeggen dat de meesten van ons traumadelen en andere rommel in ons hebben.

Ik ken namelijk weinig mensen die lekker moeiteloos hun optimale leven leven. Jij wel? En daar hoef je echt geen verschrikkelijk vervelende jeugd voor gehad te hebben. Als je klein bent, komt iets wat eigenlijk niet zo groot is, namelijk keihard binnen.
Ik vertel haar ook over mijn proces van de afgelopen weken. Dat ik geen idee had van wat werkelijk de oorzaak was van mijn heftige emoties, totdat ik die vanuit trance had opgespoord en getransformeerd. Ik vertel haar hoeveel lichter ik me nu voel. Dat wil zij ook! Ze gaat ermee aan de slag

Het lichaam als ingang voor een moeitelozer, lichter leven… ik gun het mijn vriendin, ik gun het iedereen.
Het is een ervaring die je hebt te ondergaan, het valt niet uit te leggen. Stuk voor stuk ervaren mijn cliënten de sessies in ieder geval als magisch. En ja, ze moesten door de weerstand heen. Want voorafgaand aan een sessie zijn er altijd delen in je die dit liever niet aan willen gaan. Maar als de triggers maar groot genoeg zijn… dan wil je op een gegeven moment wel. En als je daarna merkt dat je leven positief verandert, dan wil je nooit meer iets anders…

Heb het goed.

💚Monique